-
1 наметить
I1. сов. чтообозначитьбилдә (тамға) һалыу, билдә һалып сығыу, билдәләү, күрһәтеү, инселәү2. сов. что(өҫтән-өҫтән генә) һыҙып сығыу, һыҙып билдәләү, билдәләүII1. сов. что; разг.нацелитьтөбәү, төҙәү, күҙәү, тоҫҡау2. сов. что и с неопр.определить срокбилдәләү, билдәләп ҡуйыу, күҙ уңында тотоу
См. также в других словарях:
наме́тить — 1) мечу, метишь; прич. страд. прош. намеченный, чен, а, о; сов., перех. 1. (несов. метить1). Поставить, сделать метку (метки), отличительный знак на чем л. [Яков] достал грош и наметил его зубом. Тургенев, Певцы. || устар. Вышить метку (метки),… … Малый академический словарь
